Hafez
Translation:
Come! For last night, the tavern’s unseen voice told me
to be pleased with the divine decree and not to flee from destiny
Between Lover and Beloved there is no barrier
You yourself are your own veil, Hafez. Remove yourself!
Original:
بیا که هاتف میخانه دوش با من گفت
که در مقام رضا باش و از قضا مگریز
میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز
Translation:
When the bubble fills its head with the air of arrogance
It blows its head off as it rises to the top of the wine
You are the obstacle on the road, Hafez, get out of the way!
Blessed is he who walks on this road without obstacle.
Original:
حباب را چو فتد باد نخوت اندر سر
کلاه داریش اندر سر شراب رود
حجاب راه تویی حافظ از میان برخیز
خوشا کسی که در این راه بی‌حجاب رود
Full poems
Translation:
My heart is bound to that wild, coquettish gypsy
who breaks promises, and kills, and is false
May a thousand robes of of virtue and cloaks of chastity
be sacrificed for the patched frock of the moon-faced
Angels do not know what love is, O Saqi
ask for a cup and pour rose water on Adam’s dust
I am the slave of those words that kindle fire
not those words that pour cold water on the flames
I came to your door poor and tired. Have mercy!
I have no excuse save my love for you
Don’t be proud of your cleverness, for as it is said,
there are many reasons for the command that deposes as king
Tie a cup to my shroud, so that on the morn of resurrection
I can wash away the terror of the day from my heart with wine
Come! For last night, the tavern’s unseen voice told me
to be pleased with the divine decree and not to flee from destiny
Between Lover and Beloved there is no barrier
You yourself are your own veil, Hafez. Remove yourself from in between.
Original:
دلم رمیده لولی‌وشیست شورانگیز
دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز
فدای پیرهن چاک ماه رویان باد
هزار جامه تقوا و خرقه پرهیز
خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد
که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز
فرشته عشق نداند که چیست ای ساقی
بخواه جام و گلابی به خاک آدم ریز
غلام آن كلماتم كه آتش انگيزد
نه آب سرد زند در سخن به آتش تيز
فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی
که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز
مباش غره به بازى خود كه در خبرست
هزار تعبيه در حكم پادشاه انگيز
پياله بر كفنم بند تا سحرگه حشر
به مى ز دل ببرم هول روز رستاخيز
بیا که هاتف میخانه دوش با من گفت
که در مقام رضا باش و از قضا مگریز
میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز
Translation:
When I touch the tip of her tress, it upsets her
and If I apologize, she blames me
Like the new moon, with the corner of her eyebrow
she entices helpless bystanders and then hides behind a veil
On the night of wine, she ruins me with wakefulness
And if I complain by day, she goes to sleep
O heart, the way of love is full of trouble and tumult
He who hurries along this road stumbles
Do not trade begging at the beloved’s door for sovereignty
Does anyone go form the shade of this door to the sun?
When the blackness of hair is finished
it whiteness does not decrease even if a hundred choices are made
When the bubble fills its head with the air of arrogance
It blows its head off as it rises to the top of the wine
You are the obstacle on the road, Hafez, get out of the way!
Blessed is he who walks on this road without obstacle.
Original:
چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود
ور آشتی طلبم با سر عتاب رود
چو ماه نو ره بیچارگان نظاره
زند به گوشه ابرو و در نقاب رود
شب شراب خرابم کند به بیداری
وگر به روز شکایت کنم به خواب رود
طریق عشق پرآشوب و فتنه است ای دل
بیفتد آن که در این راه با شتاب رود
گدایی در جانان به سلطنت مفروش
کسی ز سایه این در به آفتاب رود
سواد نامه موی سیاه چون طی شد
بیاض کم نشود گر صد انتخاب رود
حباب را چو فتد باد نخوت اندر سر
کلاه داریش اندر سر شراب رود
حجاب راه تویی حافظ از میان برخیز
خوشا کسی که در این راه بی‌حجاب رود
Great translations! thanks